Słowem wstępu
Peptydy są często uważane za bliższe małym cząsteczkom, jeśli chodzi o rozwój metod chromatograficznych. Stanowią one jednak pomost między małymi cząsteczkami (tradycyjnymi farmaceutykami) a większymi biomolekułami (białkami, AAV, oligonukleotydami). Analizując peptydy, nie możemy po prostu brać pod uwagę właściwości aminokwasów wchodzących w ich skład, ponieważ ich właściwości zależą nie tylko od tych bloków budulcowych, ale także od sekwencji wiązania w łańcuchu peptydowym, a także od sposobu, w jaki łańcuchy peptydowe są zwinięte lub złożone w przestrzeni. Z tego powodu peptydy mogą zachowywać się inaczej niż małe cząsteczki, gdy analizuje się je za pomocą HPLC.
Wskazówka
Początkowe opracowanie metody dla peptydów powinno rozpocząć się od procesu, podczas którego sprawdzane są różne fazy stacjonarne, zaczynając od typowej fazy alkilowej. Jeśli uzyskany profil nie zapewnia pożądanej selektywności, należy przejść do fazy alternatywnej, najlepiej o zupełnie innych właściwościach.
Gradient fazy ruchomej jest również ważną zmienną, którą należy wziąć pod uwagę przy analizie peptydów. Zazwyczaj obserwuje się znacznie płytsze gradienty niż w przypadku pracy z małymi cząsteczkami. W celu optymalizacji gradientu w analizie peptydów zalecamy rozpoczęcie od niskiej zawartości części organicznej, aby skupić peptydy na przedniej części kolumny i zastosować płytkie nachylenie do 50-60% części organicznej, w którym wszystkie peptydy powinny się eluować (typowy jest wzrost o 1% B na minutę). Należy również wziąć pod uwagę pH roztworu próbki i fazy ruchomej, ponieważ wpływa to na właściwości fizykochemiczne peptydów, a w rezultacie na ich czas retencji. Wreszcie, należy wziąć pod uwagę charakter rozpuszczalnika eluującego, którym zazwyczaj dla peptydów jest acetonitryl.
Po przeprowadzeniu wstępnego badania można przeprowadzić optymalizację metody poprzez zmianę innych parametrów metody (rys. 1). Najbardziej dramatycznym z nich pod względem wpływu na selektywność jest pH (rys. 2).