W naszej poprzedniej wskazówce technicznej rozmawialiśmy o odczynnikach sililujących, które mogą zostać użyte do derywatyzacji szeregu polarnych, kwasowych i zasadowych analitów, w celu poprawienia ich lotności i kształtu piku podczas analizy GC. Odczynniki sililujące nie są jedynym rozwiązaniem, kiedy musisz zderywatyzować grupy aminowe oraz kwasy karboksylowe do analizy GC. Pierwszorzędowe halogenki i chloromrówczany to odczynniki, które są powszechnie stosowane podczas derywatyzacji analitów do HPLC i można je łatwo dostosować do procesów przygotowania próbek do analizy GC.
Chloromrówczany są ukierunkowane na pierwszorzędowe i drugorzędowe aminy w celu wytworzenia karbaminianów, dla których powszechnym odczynnikiem jest chloromrówczan propylu. Przygotuj odczynnik w aprotonowym rozpuszczalniku mieszającym się z wodą, takim jak acetonitryl, a następnie przygotuj bufor boranu sodu o pH 9,0–10,0. Boran sodu jest preferowanym buforem, aby zminimalizować reakcje uboczne odczynnika chloromrówczanowego, ale można zastosować inne zasadowe bufory. Reakcja wymaga przede wszystkim równych objętości buforu i roztworu chloromrówczanu na tyle małych, aby po połączeniu wypełnić połowę fiolki scyntylacyjnej. Wstrząśnij fiolkę przez ok. 1 – 5 minut w temperaturze pokojowej, aby zakończyć reakcję. Kolejnym krokiem jest proces ekstrakcji ciecz-ciecz, w którym heksan może być bezpośrednio dodawany do wodnej mieszaniny reakcyjnej. Heksan oddzieli się jako górna warstwa, która będzie zawierać zderywatyzowane anality i która jest łatwa do pobrania za pomocą pipety.
Pierwszorzędowe halogenki można stosować do derywatyzacji kwasów karboksylowych w estry. Dwa popularne odczynniki to 2,4’-dibromoacetofenon (DBAP) i bromek pentafluorobenzylu (PFB-Br). Zaletą PFB-Br i DBAP jest selektywność i czułość derywatyzowanych analitów dla detektorów ECD. Warunki reakcji są porównywalne jak w przypadku chloromrówczanu, w tym ekstrakcji ciecz-ciecz w celu wychwycenia zderywatyzowanego analitu. Pierwszorzędowy halogenek rozpuszcza się w aprotonowym rozpuszczalniku mieszającym się z wodą. Docelowy analit karboksylanowy można potraktować obojętnym buforem fosforanowym, do którego następnie dodaje się roztwór odczynnika derywatyzującego. Jeśli rozpuszczalnik reagentu jest mieszalny z wodą, wówczas reakcja może przebiegać z dodatkowym katalizatorem alkiloamoniowym lub bez niego, a powstały ester można następnie ekstrahować do heksanu. Należy wziąć pod uwagę, że derywatyzacja może trwać co najmniej godzinę i może wymagać podwyższonych temperatur.
Istnieje wiele odmian ogólnych protokołów udostępnionych powyżej, szczególnie podczas pracy z PFB-Br. Odczynnik derywatyzujący można celowo rozpuścić w rozpuszczalniku niemieszającym się z wodą, w zależności od szerszych rozważań dotyczących samej próbki. Ważne jest, aby wybrać protokół, który jest zgodny z właściwościami chemicznymi analitu i matrycą próbki, od której rozpoczyna się eksperyment.